Hieronder vindt u ter inspiratie wat voorbeelden van lezingen met als thema ‘Kunst en erotiek’.
- Erotiek: de kunst van het verleiden
Naakt in de kunst is van alle tijden, maar er zijn veel manieren en redenen om een naakt lichaam weer te geven – reden voor veel rellen! Ook voor een zinnelijk naakt bestaan uiteenlopende motieven. De uitbeelding van seks kent eveneens een lange geschiedenis, als pornografie, maar ook als vruchtbaarheidsrite, als voorbeeld voor kroonprinsen, als ritme van de kosmos, als middel tegen de overgang, als manier om vijanden belachelijk te maken, enzovoort. En de taboes op het uitbeelden van naakt en seksualiteit lijken alleen maar toe te nemen.
Amadeo Modigliani, Naakt, 1917 - Kunst en taboe
Aanstoot, censuur en onzedelijkheid
Taboes zijn er om doorbroken te worden, en dat is door de eeuwen heen dan ook keer op keer gedaan. Maar wat in de ene eeuw taboe is, is in een ander tijdperk de gewoonste zaak van de wereld. De Romeinen kenden een probleemloze omgang met zowel naakt als uiteenlopende seksuele voorkeuren, die nog niet zo lang geleden als perversiteiten golden. In de Gouden Eeuw golden strenge regels op het gebied van de openbare zedelijkheid, maar Rembrandt kon niettemin prenten maken van een plassende vrouw en een copulerende monnik. Veel genreschilderijen bevatten nauwelijks verholen seksuele symboliek. Wat Titiaan in 1538 wel mocht, mocht Manet in 1863 niet meer: een naakte courtisane afbeelden, uitgestrekt op een bed, de beschouwer frank aanziend. In het hooggesloten Victoriaanse tijdperk bloeiden pornografie en erotische kunst als nooit tevoren; kunstenaars als Klimt en Schiele raakten in de problemen door hun vrijmoedige uitbeeldingen van het vrouwelijk lichaam. Ook de beeldhouwer Brancusi moest zich voor een rechtbank verantwoorden. En vele Nederlanders namen in de jaren vijftig aanstoot aan ‘onwelvoeglijke’ oorlogsmonumenten. Ook in ons ‘vrije’ tijdsgewricht bestaan er nog taboes in de kunst: je kunt niet alles zomaar afbeelden – het aantal rellen en opstootjes rond openbare monumenten en fototentoonstellingen is opvallend groot. Michel Didier doorkruist de kunstgeschiedenis en werpt een nieuw licht op bekende, maar ooit aanstootgevende kunstwerken, maar diept ook massa’s verrassende schilderijen, prenten en beelden uit de rijke historie op.
